και μετα σου λενε να μην πιστευεις στα ονειρα. Εβλεπα οτι καναμε ενα προτζεκτ με τη λαμπα απο το δωματιο μου η οποια ηταν κοκκινη και τεραστια, επιανε ολο το δρομο και ηταν λιγο σαν το φυτο απο την ταινια με το φυτο που τρωει ανθρωπους υγρη αλλα στρογγυλη και χαρτινη με υποψιες πρασινου και ηθελα να την προσαρτησω σε ενα πλαστικο φυτο σαν κακτο σε γλαστρακι για πλεμομπιλ και η βοηθος η λιζα εφερνε αντιρρησεις φυσικα, ειχε κι αλλα το ονειρο, αλλα δε θυμαμαι τιποτα. Ε, με ξυπνησε το τηλεφωνο της Σοφιας και ηταν η λιζα. Στο δρομο για το σπιτι την Πεμπτη θα διαβασω το Ζορμπα που μου εδωσε η Σοφια για να καταλαβω καλυτερα το μπαμπα μου και θα ακουσω ο,τι μιξ τεπ τυχει να κατευασω μεχρι τοτε. Αλλιως ριπιτ το πιο γλυακαναλατο λαλα του κοσμου ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου