12 vinyls x BMX -------- Σάμι Τανέασου ------

1. PINK FLOYD-DELICATE SOUND OF THUNDER

Ήταν καλοκαίρι του 1988 στο Αμπράμι της Νάξου και άκουγα στα γουόκμαν μου τον πρώτο δίσκο της Paula Abdul που μόλις είχε κυκλοφορήσει.Κάποια στιγμή,βγαίνοντας από το δωμάτιο,είδα μια παρέα Γάλλων γύρω στα 25 να παίζει διάφορα ξένα τραγούδια στην κιθάρα και να τραγουδάει.Τα κορίτσια ήταν όμορφα και ο αρχηγός της παρέας έπαιζε κιθάρα.Τραγούδησαν και ένα κομμάτι που έλεγε «Χέι και κάτι άλλα ακαταλαβίστικα».Ήμουν σίγουρος ότι κάπου το είχα ξανακούσει.Ρώτησα τον αρχηγό ποιό κομμάτι ήταν αυτό.Μου είπε τον τίτλο του αλλά δεν τον συγκράτησα.Το συγκρότημα όμως το ήξερα,είχε δύο κασσέτες η μαμά μου ,και μάλιστα μαζί της στη Νάξο!Τις άκουγε συνέχεια από την χρονιά που κυκλοφόρησαν,αλλά εμένα δεν μου άρεσαν,της έλεγα συνέχεια να το κλείσει.Της ζήτησα να μου τις δώσει να τις ακούσω.Πρώτα άκουσα την κασσέτα που το πρώτο κομμάτι της ήταν το Have a Cigar.Τρελλάθηκα!Την άκουσα όλη,αλλά δεν βρήκα το κομμάτι που έλεγε «Χέι».Έβαλα την δεύτερη κασσέτα.Ξεκινούσε με ένα πολύ περίεργο κομμάτι.Πρώτη φορά έβλεπα ερωτηματικό στον τίτλο!Δεν είχε ρεφρέν!Το τρίτο τραγούδι έλεγε σε κάποια φάση κάτι που έμοιαζε με τον ακαταλαβίστικο τίτλο που μου είχε πεί ο Γάλλος,αλλά ήταν πιο αργό σε ρυθμό και δεν έλεγε «Χέι».Αισθανόμουν όμως ότι βρισκόμουν στον σωστό δρόμο!Ώσπου δυο κομμάτια αργότερα το ανακάλυψα!Ήταν αυτό,έλεγε «Χέι» ,ήταν γρήγορο,και μάλιστα το λέγανε πολλά παιδιά μαζί,σαν χορωδία,όπως οι Γάλλοι στην βεράντα της ταβέρνας!Και μετά στην δεύτερη πλευρά της πρώτης κασσέτας(ήταν διπλή) το ξαναέλεγε ακόμα πιο άγρια,όμως πάλι χωρίς το «Χέι».
Όταν γύρισα στην Αθήνα πήγα στο δισκάδικο της γειτονιάς μου,στη Μουσική Στοά,και ρώτησα τον κύριο με τα κόκκινα μούσια αν έχει κάποιον δίσκο των Pink Floyd.Με ρώτησε αν ήθελα κάποιον συγκεκρημένο ή έναν LIVE που μόλις είχε κυκλοφορήσει.Μου είπε πως είχε όλα τα γνωστά τους κομμάτια μέσα.Και είπα «ναι,θέλω τον LIFE»
Το Delicate Sound of Thunder είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασα με δική μου ανακάλυψη.Εκεί άκουσα το One of These Days και έτρεξα και πήρα αμέσως το Meddle. Ο κύριος με τα κόκκινα μούσια μου πρότεινε και το A Nice Pair,το Ummagumma και το Relics.Τα πήρα όλα.Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου δώσανε τα λεφτά και τον τον κύριο με τα κόκκινα μούσια.Ήταν η πρώτη φορά (από τις δύο) που η μουσική άλλαξε την ζωή μου.


2. BJORK-DEBUT

Στη δευτέρα λυκείου τα είχα με τη Χριστίνα.Κάναμε πολλά δώρα ο ένας στον άλλον,αλλά αυτή μου έκανε τα καλύτερα.Ήξερε οτι μου άρεσαν πάρα πολύ οι Pink Floyd,οι Guns n Roses το California με τον Μπράντ Πιτ και την Τζούλιετ Λιούης και ένα τραγούδι μιας παράξενης κοπελίτσας που τσίριζε.Με ρώτησε πώς την λένε και της έγραψα σε ένα χαρτάκι BJORK.Δεν ήξερα να το προφέρω,το έβλεπα μόνο γραμμάνο στο MTV. Ένα μεσημέρι πήγα να την πάρω από το σχολείο της.Βγήκε από το κτήριο με ένα άσπρο μπλουζάκι,την τσάντα στον ώμο και κρατούσε με το ένα της χέρι ένα μπαλόνι που έγραφε Χ+Σ και με το άλλο μια σακούλα από το HAPPENING.Ήταν δώρο για μένα!Η άσπρη σακούλα ήταν γραμμένη μπρος-πίσω με στυλό.Έγραφε χριστινιές που είχε γράψει η Χριστίνα και οι φίλες της για μένα.Πήρα την σακούλα και αφού διάβασα όλες τις χριστινιές,έβγαλα το δώρο από μέσα!Ήταν το Debut της Bjork!Ενθουσιάστηκα!Αλλά συνειδητοποίησα με έκπληξη οτι όλες οι χριστινιές που είχα διαβάσει στη σακούλα είχαν χαραχτεί πάνω στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο του δίσκου,επειδή,προφανώς, τις είχε γράψει ενώ ήταν μέσα ο δίσκος!Εκείνη τη στιγμή δεν νομίζω να χάρηκα ιδιαίτερα.Δεκαέξη ομως χρόνια μετά,είναι από τις πιο όμορφες και συγκινητικές αναμνήσεις της ζωής μου ,το πιο συλλεκτικό και πλούσιο σε συναισθήματα εξώφυλλο της δισκοθήκης μου και ένας εξαιρετικός διαχρονικός δίσκος.


3. SONIC YOUTH-GOO

Έχω την συνήθεια,από το 1990 που άρχισα να πηγαίνω μόνος μου σε συναυλίες,να αγοράζω μπλουζάκια από συγκροτήματα.Μια μέρα λοιπόν του 1992,μου είπε ο πατέρας μου πως ο Μάνος,ο γιός μιας φίλης του,αγόρασε μια φοβερή μηχανή που τυπώνει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ πάνω σε μπλουζάκι,σε μορφή στάμπας!Εξώφυλλα δίσκων,χαρτί από εφημερίδα ή περιοδικό,δική σου ζωγραφιά ,οτιδήποτε!Αλλά μόνο σε άσπρο κοντομάνικο!Αν ήθελα,θα με πήγαινε να κάνω κι εγώ ένα μπλουζάκι.Μου είπε πως ήταν και πιο φτηνό από το αν το αγόραζα σε συναυλια.Φυσικά και ήθελα!Πήρα λοιπον το αγαπημένο μου εξώφυλλο των Birthday Party με το απαίσιο τέρας που οδηγεί ένα αυτοκίνητο και του τρέχουνε τα σάλια.Ο Μάνος,αρκετά μεγαλύτερος από εμένα,μεταλλάς, με μακριά μαλλιά και αλήτικο attitude,εντυπωσιασμένος με την επιλογή μου,με ρώτησε αν μου αρέσει ο Nick Cave. «Πάρα πολύ» του απάντησα. «Τους Sonic Youth τους ξέρεις?». «’Οχι». «Δεν ξέρεις τους Sonic Youth??Αν σου αρέσει ο Cave θα ενθουσιαστείς με τους Sonic Youth !!Πάρε το Goo,είναι ο καλύτερός τους δίσκος!!»
Πήγα αμέσως στη Μουσική Στοά με τον πατέρα μου και το ζήτησα.Το εξώφυλλο ήταν καταπληκτικό!Ο πατέρας μου μου είπε πως το εξώφυλλο ήταν απαίσιο.Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.Μου τον αγόρασε.Τον άκουσα στο σπίτι με τον αδερφό μου και τη φίλη μου την Αθηνά.Δεν τους άρεσε.Εγώ είχα εκστασιαστεί με το Dirty Boots,το Tunic και το Mote.Οι Sonic Youth έγιναν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και του αδερφού μου και πάντα ανυπομονώ για κάθε καινούρια τους κυκλοφορία.


4. REM-OUT OF TIME

Θυμάμαι κάναμε ποδήλατο με τον αδερφό μου τον Δημήτρη στην Υακίνθου και πηγαίναμε προς το Κοντόπευκο.Μιλάγαμε για διάφορα καθώς τρέχαμε.Κάποια στιγμή άρχισε να τραγουδάει κάποιους στίχους.Ήταν το 1990 και ο Δημήτρης ήταν 10 χρονών.Τον ρώτησα τι ήταν αυτό που τραγουδούσε,κάπου το είχα ξανακούσει.Μου είπε «έχεις ακούσει ένα τραγούδι στο MTV που λέει that’s me in the corner that s me in the spark?» Λέω «ναι,έχω δεί το βίντεο,μου αρέσει πολύ,πώς λένε το συγκρότημα?» «ΡΕΜ»
Πήγα και αγόρασα το Out of Time.Έμαθα τους REM το 1990 από τον αδερφό μου που ήταν 10 χρονών.Φέτος γνώρισε τον Michael Stipe μετά την συναυλία τους στο Καλλιμάρμαρο.


5. THE LAST DRIVE-FUCKHEAD ENTROPY

Ο δίσκος που στιγμάτισε την εφηβεία μου.Τον αγόρασα μετά από μια συναυλία των Last Drive στο Ρόδον το 1992,νομίζω απο το 7+7 στο Μοναστηράκι.Στη συναυλία είχα πάει με την Ιφιγένεια.Μαζί της πήγα και στη συναυλία τους πέρσι στο Gagarin.Οι Last Drive ήταν άγριοι,παίζαν μια μουσική που με αναστάτωνε,που με έκανε να θέλω να τα σπάσω όλα και να χοροπηδάω.Και ήταν και Έλληνες!Μόλις είχε κυκλοφορήσει το Fuckhead Entropy και τα περισσότερα κομμάτια που είχαν παίξει ήταν απο αυτό.Είχε φοβερό εξώφυλλο,ένα στόμα να τρώει ένα μάτι και στον τίτλο είχε τη λέξη FUCK.Το Shot With Crystal Balls in my Hands και το Killhead Therapy είναι αξεπέραστα κομμάτια.Και πρόπερσι ανακάλυψα οτι έκανα μαθήματα ζωγραφικής στην κόρη του Γιώργου Καρανικόλα.Αφού ξεπέρασα την αμηχανία του φαν,γίναμε φίλοι.


6. PETER GABRIEL – 4

Η μητέρα μου αγόρασε τρείς δίσκους του Peter Gabriel ,το 3,το 4 και το So,το 1988,μετά από παρότρυνση της θείας μου της Αντωνίας.Τα δυο είχαν φοβερά εξώφυλλα.Το 3 είχε τον Gabriel μισό κανονικό και μισό λιωμένο.Το 4 είχε μια παράξενη θολή φωτογραφία με κάτι απόκοσμο,σαν εξωγήινο,μπλέ και κίτρινο,που αργότερα έμαθα οτι ήταν αφρικάνικη μάσκα.Το So είχε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Gabriel,κανένα ενδιαφέρων.Είχα την περιέργεια να ακούσω το 4,λόγω εξωφύλλου.Έβαλα κατά λάθος την δεύτερη πλευρά του δίσκου.Το πρώτο κομμάτι δεν μου άρεσε.Με το που ξεκίνησε η εισαγωγή του δεύτερου κομματιού με τον υπνοτικό ρυθμό,τα θαμπά τύμπανα και το εκκωφαντικό μπάσο τρίξαν τα ηχεία.Όταν άκουσα τη φωνή του Peter Gabriel να απαγγέλει τόσο ψυχρά τους πρώτους στίχους ανατρίχιασα.Η μελωδία άλλαξε,ο Gabriel άρχισε να φωνάζει “lay your hands on me”, τα τύμπανα δυνάμωναν ολοένα και περισσότερο,ωσπου οδήγησαν το κομμάτι σε ένα απίστευτο κρεσσέντο.Είχα μείνει άναυδος.Ρώτησα τον ξάδερφό μου τον Βαγγελόπουλο τι είναι αυτό.Μου είπε οτι όταν λέει αυτό το κομμάτι στις συναυλίες του,πέφτει στο κοινό από τη σκηνή με τα χέρια ψηλά.
Ο Peter Gabriel είναι ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες και το 4 ένας από τους πέντε αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών.


7. BOKOMOLECH-XERO

Είχα κανονίσει με τον φίλο μου τον Κωστή να πάμε μαζί στη συναυλία της PJ Harvey στο Ρόδον το 1995.Μου είπε πως θα κατεβαίναμε με το αυτοκίνητο κάτι φίλων του και πως θα περνούσαν να με πάρουνε από το σπίτι.Σε όλη τη διαδρομή μιλούσαμε για μουσική.Ήταν πολύ καλά παιδιά και με πολλές μουσικές γνώσεις.Κάποιος από αυτούς είχε και ένα συγκρότημα και μόλις λίγες μέρες πριν είχαν κυκλοφορήσει τον πρώτο τους δίσκο στην Lazy Dog.Όταν παρκάραμε κοντά στη Μάρνης,μου είπε πως είχε κάποια αντίτυπα στο πορτμπαγκάζ και πως,αν ήθελα,θα μπορούσα να αγοράσω ένα πολύ πιο φθηνά.Τον αγόρασα.Ωραίο μπεζ εξώφυλλο,ωραία φωτογραφία και τίτλο που ακόμα δεν είμαι σίγουρος οτι προφέρω σωστά.XERO.Απο τότε πήγαινα σε όλες τις συναυλίες τους μαζί με τη Μπαχά,τον Κ.Ο.Ν.Σ.Ο.Υ.Λ.Α,τον Γιώργο,τον Κωστή,τη Φωτεινή και πολλούς άλλους φίλους.Τα τραγούδια τους με συντρόφευσαν σε πολύ καλές και άσχημες περιόδους,ταυτίστηκα με τους στίχους τους και τα ξεσπάσματα της μουσικής τους.Μετά από καιρό γνωριστήκαμε καλύτερα με τον Δημήτρη Ιωάννου και γίναμε καλοί φίλοι.Κάθε φορά που ακούω τους δίσκους τους καταλαβαίνω οτι είναι σπουδαίο συγκρότημα.Είμαι ακόμα μεγάλος φαν και φίλος.


8. ΤΡΥΠΕΣ- ΠΑΡΤΥ ΣΤΟΝ 13ο ΟΡΟΦΟ

Νομίζω ήταν 1991 όταν πήγα πρώτη φορά σε συναυλία Τρύπες στο ΑΝ.Ο φίλος μου ο Θάνος μου είχε μιλήσει για αυτούς,οτι είναι φοβερό συγκρότημα και πως στις συναυλίες τους γίνεται χαμός.Ειδικά στο ΑΝ,μου είχε πεί,πέφτει ξύλο,βρίζουνε τους μπάτσους,ο Αγγελάκας καταβρέχει τον κόσμο που χτυπιέται στα πόδια του με κουβάδες με νερό,όλοι είναι μεθυσμένοι και παίρνουνε ναρκωτικά.Πήγαμε μαζί με την Ιφιγένεια και τη Φωτεινή.Συγκεκρημένα,τη Φωτεινή τη γνώρισα εκεί,ήταν η κολλητή της Ιφιγένειας.Είχαμε πάρει και φωτογραφική μηχανή μαζί μας.Φοβόμασταν οτι κάναμε κάτι πολύ κακό και την κρύψαμε καλά για να μην τη βρουν οι σεκιουριτάδες.Η συναυλία ήταν από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου.Τα τραγούδια τους σφηνονόντουσαν το ένα μετά το άλλο στο μυαλό μου και όλο το κλαμπ βρισκόταν σε παραλλήλημα.Βγήκαμε καταιδρωμένοι από το ΑΝ μετά το τέλος της συναυλίας.Την άλλη μέρα αγόρασα «αυτό που έχει το Ερωτευμένοι Σχιζοφρενείς,το Πάρτυ και το Δικιά σου Κοντινή Αμερική..».Είχα μάθει ήδη σχεδόν όλα τα ρεφρέν από τη συναυλία.Έβαλα το δίσκο τέρμα δυνατά στο πικάπ των γονιών μου που ήταν έξω από το δωμάτιό τους.Ο πατέρας μου μου είπε να το βάλω πιο σιγά.Συνέχισα να τον ακούω με τα μεγάλα άσπρα ακουστικά που είχαμε.Δυστυχώς η Ιφιγένεια είχε ξεχάσει να βάλει φιλμ στη φωτογραφική μηχανή.


9. JETHRO TULL-TOO OLD TO ROCK N ROLL TOO YOUNG TO DIE

Καλοκαίρι του 1988 πάλι στο Αμπράμι της Νάξου.Ήταν Αύγουστος και είχα τα γενέθλειά μου.Μιλούσαμε για σινεμά με τους φίλους των γονιών μου,τον Μίλτο και την Ειρήνη.Είχαν δει άπειρες ταινίες και μου πρότειναν τις καλύτερες να τις δώ σε βίντεο.Η συζήτηση πήγε στην μουσική.Εγώ δεν ήξερα πολλά πράγματα,παρά μόνον αυτά που χορεύαμε στα πάρτυ στο σχολείο.Ζήτησα από τον Μίλτο να μου πεί 3 δίσκους για να αγοράσω για τα γενέθλειά μου όταν γυρνούσα στην Αθήνα.Με ρώτησε αν ξέρω τους Jethro Tull.Μου είπε πως ο τραγουδιστής τους είναι μεγάλη προσωπικότητα,πως έχει γένια και μακριά μαλλιά,φοράει περίεργα ρούχα και πως ενώ η μουσική που παίζουν είναι ροκ,αυτός παίζει κλασσικό φλάουτο ,στηριζόμενος στο ένα πόδι και χτυπιέται σαν τρελός.Εντυπωσιάστηκα.Μου είπε να πάρω το Too Old to Rock n Roll Too Young to Die και το Thick As a Brick . Για τρίτο δίσκο μου πρότεινε το Morrison Hotel των Doors.
Τα αγόρασα.Από τη Μουσική Στοά.Άκουσα πρώτο το Too Old to Rock n Roll Too Young to Die.Είχε ένα εξαιρετικό εκθαμβωτικό κίτρινο εξώφυλλο που έδειχνε τον Ian Anderson σε κόμικ να κάνει μια χειρονομία.Ο δίσκος άνοιγε στα 2 και στο σαλόνι είχε μια ιστορία κόμικ.Ξετρελλάθηκα με το Quiz Kid και το ομώνυμο.Και μετά με το Thick as a Brick επίσης!Το Morison Hotel το άκουσα μια φορά και δεν ξαναασχολήθηκα με τους Doors.Πήρα (σχεδόν)όλους τους δίσκους των Jethro Tull και δυστυχώς δεν μπορώ να τους ακούσω από τότε γιατι δεν έχω πια πικάπ.


10. GUNS N ROSES-APPETITE FOR DESTRUCTION

Τους GΝR τους γνώρισα με την κυκλοφορία των Illusions το 1990.Αμέσως αναζήτησα το Appetite και το Lies.Αγόρασα το Appetite με το γνωστό εξώφυλλο με τον σταυρό και τις νεκροκεφαλές.Ο ξάδερφός μου ο Βαγγελόπουλος μου είπε πως είχε κυκλοφορήσει και με ένα άλλο εξώφυλλο που είχε απαγορευτεί ,επειδή έδειχνε ένα τεράστιο τέρας να βιάζει μια γυμνή γυναίκα.Μου είχε εξάψει την περιέργεια και την μανία του συλλέκτη.Ήθελα να το αποκτίσω!Αναρωτιόμουν αν θα ήταν τόσο σοκαριστικό όσο φανταζόμουν.Μετά απο 2-3 χρόνια έμαθα οτι το έφερε το 7+7 στο Μοναστηράκι.Έτρεξα να το πάρω.Εντυπωσιάστηκα με την εικόνα αλλά ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο που απαγορεύτηκε.Για το περιεχόμενο φυσικά δεν υπάρχει τίποτα να πώ,είναι από τους συγκλονιστικότερους δίσκους του σύμπαντος.


11. ANITA LANE-THE WORLD IS A GIRL (45 single+2 b-sides)

Το καλοκαίρι του 1995 έκανα φροντιστήριο σχεδίου στο εργαστήριο του Στέφου για να δώσω στην Καλών Τεχνών.Εκεί γνώρισα μια κοπέλα,την Χριστίνα.Είχαμε τα ίδια γούστα στη μουσική και περνούσαμε ατελείωτες ώρες μιλώντας για τον Nick Cave.Ο φίλος της ο Δήμος ,μεγάλος μουσικόφιλος και συλλέκτης βινυλίου,μου είπε οτι το Happening έφερε ένα σπάνιο 45άρι της Anita Lane που στη μία πλευρά είχε διασκευασμένο από την ίδια το The World is a Girl (το αγαπημένο μου κομμάτι από τον προσωπικό της δίσκο)(ήταν με βιολί,νομίζω η πρώτη συνεργασία του Nick Cave με τον Warren Ellis) και στην άλλη είχε δύο ντουέτα της Anita με τον Cave,διασκευές δύο θαυμάσιων τραγουδιών του Serge Gainsbourg.Ευτυχώς πρόλαβα και το πήρα.Ίσως το αγαπημένο μου 45άρι,με διάφανο βινύλιο και τα πιο ερωτικά κομμάτια που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μια κασσέτα που έγραψα και που χάρισα το ίδιο καλοκαίρι σε μια κοπέλα που ήμουν φριχτά ερωτευμένος.


12. NICK CAVE & THE BAD SEEDS-TENDER PREY


Πριν καν δω την καινούρια τότε ταινία του Wim Wenders ,Until the End of the World,είχα αγοράσει σε cd το soundtrack.Από εκεί ξεχώρισα δυο κομμάτια.Το The Adversary των Crime and the City Solution και το (I ll love you)Till the End of the World κάποιου Nick Cave and the Bad Seeds.Το τραγούδι αυτό με είχε συγκινήσει.Ήταν υπέροχο.Μια Κυριακή στο τραπέζι της γιαγιάς ρώτησα τον ξάδερφό μου ποιος είναι αυτός ο Nick Cave και αν είχε κάτι να μου δώσει να ακούσω.Ο Βαγγελόπουλος μου είπε πως είχε δυο δίσκους του,το Tender Prey και το The Good Son,αλλά πως είναι πάρα πολύ άγριος για μένα,πως δεν έχει καμμία σχέση η μουσική του με το συγκεκρημένο τραγούδι που μου άρεσε και πως ήμουν πολύ μικρός για τέτοια.Ήταν 1991.Ήμουν 14.Δεν ήμουν μικρός.Επέμεινα και μου τoυς έδωσε.
Θυμάμαι να κάθομαι στο σαλόνι του σπιτιού μας με τον αδερφό μου και τον πατέρα μας.Έβαλα στο πικάπ το Tender Prey.Το κομμάτι ξεκίνησε με αυτήν την τρομακτική φωνή που λέει “ it began when they come took me from my home and put me in Dead Row, of which I am nearly wholly innocent you know. And I ll say it again. I……am……not…….afraid…..to…….die!” . Και μετά ξεκίνησε αυτός ο ρυθμός και αυτές οι καμπάνες και για επτά λεπτά είχαμε μείνει και οι τρείς αποσβωλομένοι ακούγοντας το ίδιο μονότονο «ρεφρέν» που επαναλλαμβανόταν για πάνω από δεκαπέντε φορές.Και τα βιολιά στο τέλος.
Είχα κρατήσει την αναπνοή μου και ήθελα να το ξανακούσω.Ρώτησα τον πατέρα μου τι ήταν αυτό και κοιτάχτηκα με τον Δημήτρη.Έτσι έγινε,το θυμάμαι.Ξαναέβαλα το Mercy Seat από την αρχή.Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς τι έπαθα,αλλά είχα ανακαλύψει αυτό που σημάδεψε τη ζωή μου.Αγόρασα όλους τους δίσκους που είχε κυκλοφορήσει μέχρι τότε από το TRUST της Ακαδημίας.Να σημειώσω πως τον επόμενο,το Let Love In του 94,μου τον έφερε στο σχολείο ο Ιάσονας που έμενε στο Κολωνάκι,την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του και μου τον έδωσε στην προσευχή.
‘Ηταν η δεύτερη φορά-και η πιο καθοριστική-που η μουσική επιρρέασε τόσο ουσιαστικά τη ζωή μου.Τo Tender Prey παρότι το άκουσα δανεικό σε βινύλιο,το αγόρασα σε cd και συγγνώμη για την παρασπονδία.Για να επανορθώσω όμως,στη φωτογραφία έβαλα το 45άρι του Mercy Seat.

Δέκατος έπαιξε το 'Δώδεκα βινύλια, πόσα ΒΜΧ;' ο Στέφανος Ρόκος ακα Σάμι Τανέα σου.
Τον ευχαριστούμε.