ΛΑΪΚΑ - ΚΕΜΑΛ

Ολόκληρο λαϊκό δίσκο δεν έχω ακούσε ποτέ για αυτό θα μιλήσω για το αγαπημένο μου λαϊκό τραγούδι το ποίο για πάντα θα είναι το Χαροκόπου 1942 -1953 (Εφτα Νομά) του Άκη Πάνου. Όποιος προέρχεται από μια οικογένεια της εργατικής τάξης, μπορεί να αναγνωρίσει στους στίχους του κομματιού κάποιες κλασσικές εικόνες της ζωής ενός ελληνικού "white trash" στου οποίου είμαι μέλος εδώ και 35 χρόνια.

Ένα μικρό δυάρι ή και γκαρσονιέρα που μια οικογένεια θα έπρεπε να μοιραστεί και να επιβιώσει. Αδέρφια που κοιμούνται σε καναπέδες η ντιβάνια χωρίς να γνωρίζουν την ένοια του "παιδικού δωματίου". Το τρομαγμένο βλέμμα του πατέρα σου που γυρνόντας από την δουλειά θα έπρεπε να αντικρίσει το θέαμα μιας στίβας με λογαριασμούς.

Την έλλειψη χώρου που έκανε την πρόσκληση των φίλων σου στο σπίτι σχεδόν αδύνατη. Το τραγούδι τελειώνει με του θρυλικούς στίχους "Εφτά νομα χωρίς ελπί / σ'ενα δωμά μισογιαπί / Ποιός να φωνά και τι να πει". Δεν νομίζω οτι θα μπορούσε κανείς να εκφράσει καλύτερα την παράνοια της ζωής μέσα σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης.

ΚΕΜΑΛ (Berceuse Heroique)