12 Βινύλια πόσα ΒΜΧ? G.

Μάτια κλειστά μπροστά στη σιντοθήκη και πάμε

1 Various – New York Noise

2 Bertrand Burgalat – The SSSound Of MMMusic

3 Suede – Sci-Fi Lullabies

4 Goldie – Timeless

5 Howie B – Snatch

6 The Cure – Galore

7 Sonic Youth – Daydream Nation

8 Shuggie Otis – Inspiration Information

9 Booker T. & The MG’s – The Best Of

10 Miles Davis – Sketches Of Spain

11 Money Mark – Push The Button

12 Howie B – Folk

Το Folk το πήρα από το Virgin (?) της Γλυφάδας, μια από τις 3 φορές που κατέβηκα για βόλτα νοτιότερα της πλατείας της Νέας Σμύρνης. ΔΙΣΚΑΡΑ και ας μην εχει παιξει πουθενά.

Το Push The Button δεν ξέρω ποτε αγοράστηκε. Λογικά την περίοδο που είχα ψύχωση με Beastie Boys, καθώς ο Μαρκος έπαιζε πλήκτρα στο Ιλλ Κομμουνικέισο. ‘Ανισο, σε στιγμές εντυπωσιακό.

Αν υπάρχει ΕΝΑΣ δίσκος του Μάιλς που πρέπει να έχει ο κάθε σοβαρός άνθρωπος σπίτι του, δεν ξέρω ποιος είναι. Το Sketches Of Spain πάντως είναι μια σκέτη ομορφιά.

Πώς μεταφράζουμε το tight στα ελληνικά; Ε αυτό είναι ο Μπούκερ και οι Εμ Τζι’ς.

Το Inspiration Information είναι σοβαρός υποψήφιος για καλύτερός μου δίσκος και χαίρομαι πολύ που το χέρι μου βρήκε το δρόμο του προς το μέρος του για να το συμπεριλάβω σε τούτη τη δωδεκάδα. Αγαπώ και αν δεν έχετε ακούσει είστε επιεικώς μαλάκες.

Το Daydream Nation το αγόρασα για να μάθω να διαβάζω Ποπ Και Ροκ. Καλό είναι ρε παιδιά, αλλα νταξ. Εξωφυλλάρα όμως.

Ήμουν μικρός και ανακάλυπτα τον κόσμο, επίσης ζούσα σε μικρή επαρχιακή πόλη και το δισκάδικο έφερνε 1 αλτέρνατιβ cd για κάθε 25 σκυλάδικα. Φτάνουν αυτά για δικαιολογίες γιατί κατέχω την δεύτερη συλλογή singles των Cure?

Ποιος πάει 7ημερη στην Κρήτη και παει να αγοράσει δίσκους σε άγνωστο πλέον δισκάδικο του Ηρακλείου; Εγώ. Το Maniac Melody είναι κομματάρα, το υπόλοιπο Snatch έχει έλλειμμα focus. Κωλόφαρδος ο Howie B που εκπροσωπείται δις στη δωδεκάδα μου.

Και το Timeless το πήρα σε μια προσπάθεια να κλείσω τρύπες στη μουσική μου παιδεία. Όμορφο είναι πάντως, αν και ποτέ δεν κόλλησα ιδιαίτερα με ντραμ ν μπέις.

Οι Suede γαμούν. Ο Μπρετ γαμεί. Ο Μπέρναρντ κι αν γαμεί. Και αν θέλετε να το συζητήσουμε, ακούστε το πρώτο cd του Sci-Fi Lullabies. Αγορασμένο από τον Πάτση στη Θεσσαλονίκη στα 17 μου.

Ο Bertrand είναι μια ατομάρα από τη Γαλλία που κάνει ηλιόλουστη ποπ. Δεν μπορώ με την καμία να καταλάβω γιατί είναι γνωστό το κάθε άσχετο French Touch μπλιμπλίκι και αυτός ο τύπος να μην υπάρχει πουθενά. Τσεκάρετε τον. Το αγόρασα κατά τύχη στο κλείσιμο του Trust στην Ακαδημίας. Τώρα πουλάνε σουτιέν.

Το NYN το πήρα από το ονλάιν κατάστημα της Soul Jazz μαζί με 2 συλλογές από Νέα Ορλεάνη και μία Σικάγο. ΚΟΛΛΗΜΑ. Τοσο το ΝΥΝ όσο και γενικά όλος σχεδόν ο κατάλογος της SoulJazz.

Αυτά.

G.

Ο G. έπαιξε έβδομος κατ εξαίρεση με σι ντι. [για λινκ κλικ στο μωβ G από πάνω.]