31.7.10
26.7.10
23.7.10
javelin 'tell me what will it be?'
απο βαρετο ονειρο σε ονειρο με υποθεση, μου λειπει ο μπαμπας μου. Τον ειδα να με πηγαινει χερακι χερακι απο ενα μερος με διαφημιστικα πανελ δρομου που ειχαν πανω γκραφιτι κατι γαματα τουβλα με ματια ασπρομαυρα σε ενα δρομο με κατι πιτσιρικια πακιστανακια απο καποια ταξη δημοτικου που κατηφοριζε εκει που πηγαιναμε κι εμεις και λεγαμε τι καλοκαρδο πακιστανακι που μου επιασε το μαυρο λαστιχακι απο την τσαντα του λαπτοπ που κοντεψε να πεσει. εμεις πηγαιναμε μεσα σε μια φωτογραφια, ηθελε ναμου δειξει ο πατερας μου μια τοποθεσια για πιθανη εγκατασταση και η φωτογραφια ηταν μονο το τελος του δρομου, κρασπεδο και κατι σιδεριες, και του λεω 'ε δεν ειναι δυνατον να σου πω τι εργο θα κανουμε εδω εαν δε δω ολοκληρο το τοπιο, πες μου εχει παραλια; εχει λειβαδια;' και μου λεει 'παραλια εχει αλλα ειναι καπως ετσι', και μου εδειξε το παλιο αεροδρομιο στο ελληνικο τιγκα στα σακατεμενα αρεοπλανα. Μετα ειδαμε μαζι ενα αεροπλανο να πεφτει διπλα μας μαλλια, και τρεχαμε να αποφυγουμε τα παρελκωμενα υπταμενα ασπρα κομματια και μετα τον εψαχνα μην τον πηρε κανενα κομματι αλλα τον βρηκα ορθιο και λεω αυτος ειναι ο μπαμπας μου δεν πεφτει ποτε.
22.7.10
ακομα ενα βαρετο ονειρο. Αυτη τη φορα ειπα να παω παραλια. Δε θυμαμαι ουτε που ουτε με ποιον. Θυμαμαι οτι ηταν μια αληθινων διαστασεων παραλια εργο τεχνης καποιου γερμανου. Θυμαμαι επισης οτι αποφασισα μπω, περπατησα λιγο στα ρηχα και μετα, με ενα υψηλης αποδοσης μακροβουτι βρεθηκα παλι στα ρηχα γιατι ηταν απο τις παραλιες που περπατας μια ωρα μεχρι να φτασεις στα βαθυα και συνεχισα να κανω μακροβουτια και να φτανω συνεχεια στα ρηχα μεχρι που το πηρα αποφαση οτι παντου θα ειναι ρηχα και καπου στα βαθυα ρηχα αρχισα να αναδυομαι διπλα σε κατι πελωριες μπλε βιβλιοθηκες αδειες που ηταν σαν πολυκατοικιες και σκεφτομουν μα ποσο μαλακες μπορει να ειναι αυτοι οι γερμανοι καλλιτεχνες που σου φιαχνουν παραλια με επιπλα. Πρασινα νερα διαφανα με αμμο στον πατο και μπλε κοβαλτιου εμ ντι εφ βιβλιοθηκαρες. Μετα θυμαμαι βγηκα να σκουπιστω και με περιμενε ο καλλιτεχνης. του ειπα πολυ νευριασμενη οτι το εργο ειναι μια μαλακια και μιση και αλλα κακα σχολια για τις βιβλιοθηκες.
21.7.10
19.7.10
18.7.10
12.7.10
2 και σημερα
να κλεισω τη μεταφορικη για τα κιβωτια να διακοψω το συμβολαιο του τηλεφωνου να σχεδιασω ενα μπαμπαφίο να χαρισω στην Κιμπερλι, να γινω κοριτσι παλι, να μεταφερω τα πραγματα απο το στουντιο στο σπιτι, να κλεισω εισητηρια τραινου, να σημειωσω τοn κωδικο της πτησης, να καθαρισω το σπιτι να στοκαρω τις τρυπες να τις βαψω, να παρω τον Κάι να παρει πισω τα επιπλα, να παρω το χαπι μου, να πληρωσω τους απο κατω που κλεβω συνδεση, να επιστρεψω τον προτζεκτορα, τα βιβλια της Σανελας και της Λιζ, να παρω φακελους να τους δωσω στην κυριουλα να μου στειλει το πτυχιο, να βρω τα τηλεφωνα για τις διακοπες στη Μανη.
πουτανες.
3 και σημερα
και μετα σου λενε να μην πιστευεις στα ονειρα.
Εβλεπα οτι καναμε ενα προτζεκτ με τη λαμπα απο το δωματιο μου η οποια ηταν κοκκινη και τεραστια, επιανε ολο το δρομο και ηταν λιγο σαν το φυτο απο την ταινια με το φυτο που τρωει ανθρωπους υγρη αλλα στρογγυλη και χαρτινη με υποψιες πρασινου και ηθελα να την προσαρτησω σε ενα πλαστικο φυτο σαν κακτο σε γλαστρακι για πλεμομπιλ και η βοηθος η λιζα εφερνε αντιρρησεις φυσικα, ειχε κι αλλα το ονειρο, αλλα δε θυμαμαι τιποτα. Ε, με ξυπνησε το τηλεφωνο της Σοφιας και ηταν η λιζα.
Στο δρομο για το σπιτι την Πεμπτη θα διαβασω το Ζορμπα που μου εδωσε η Σοφια για να καταλαβω καλυτερα το μπαμπα μου και θα ακουσω ο,τι μιξ τεπ τυχει να κατευασω μεχρι τοτε. Αλλιως ριπιτ το πιο γλυακαναλατο λαλα του κοσμου ...
5.7.10
3.7.10
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)