Γιατι να ειναι τοσο διαολεμενα τελειο αυτο το wallspit που μπορει να λεει και κατι βλαμμενο ή τρισαθλιο; Γιατι να εχει κατσει τοσο καλα και τοσο τυχαια το τρεξιμο σε καθε γραμμα; Γιατι να μ αρεσει τοσο πολυ; Γιατι να ειναι στην τελεια αποσταση απο την αποπανω καγκουρια; Ετσι απλα του ηρθε του κωλοπαιδου και ειπε, "εδω, στην Ηρακλειδων θα το βγαλω και θα ριξω λιγο μαυρο". Και το κανε το κωλοπαιδο και βγηκε αυτο το αριστουργημα του βανδαλισμου και της βλακειας που να αγιασει το φανελακι του. Το ζηλευω αυτο το κωλοπαιδο, ζηλευω τις μυτες των σπρει του, ζηλευω τη βρωμικη τσεπη του, τον υδρωτα στο αυτι του, το σπορτεξ κασσετοφωνο, ζηλευω τη στιγμη που αποφασισε να το ριπισει, τη στιγμη που το παρατησε κι εφυγε και ολο το ενδιαμεσο της κινησης σε αργη κινηση. Σ ευχαριστω μικρο κωλοπαιδο για τις στιγμες που με αφηνεις να ζηλευω, ειναι σιγουρα στιγμες εξω απο το χωρο και το χρονο. Θα ηθελα μονο να ξερεις οτι σ αυτο το φτυσιμο υπαρχει μαζεμενη ολη η δεξιοτεχνια των μεταλ λογοτυπων ψιλοκακοποιημενη και αφημενη στη βροχα και στ αγιαζι παρεα με δυο παχουλους ξενυχτιδες mc που τρωνε μπουγατσα για πρωινο χαζευοντας τις καλτσες τους. Ειναι μονο μια λεξη αυτη η μουτζουρα, αλλα θα μπορουσε να λεει ολο το πατερ υμων αναποδα, το με παρεσυρε το ρεμα και τις τελευταιες κουβεντες ολων των πεθαμενων ταυτοχρονα ενω φαινετε με μισοκλειστα ματια σαν τον εσταυρωμενο με εναν κλασσικο μεξικανο σε κατοψη για κεφαλι. Δεν ειναι τυχαια η τυχαια συνθεση σου. Θελω να ξερεις οτι εχω αρχισει να νυσηχω για ολα τα υπολοιπα χρωματιστα γκαφιτι της πολης, μηπως μια μερα μαζευτουν ολα απο κατω απ το δικο σου, φλουδες, να προσπαθουν να το αγγιξουν. Σταματαω τωρα να γραφω γι αυτο, γιατι καταλαβαινει, και δε τα γουσταρει αυτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου