19.2.11

γαλλια και μιση

- μουσικη, ο τροπος που περνας το χρονο σου σε μια κατασταση
- η κατασταση της ιδιας της μουσικης
- η κατασταση της μουσικης στο χρονο
- συγκεκριμενα πραγματα μεσα στα τραγουδια "...we're so far away, floating in this bay" 
- και τι συμβαινει οταν νομιζω οτι οι στιχοι μιλανε για μενα:


Για να με παρει ο υπνος  ακουσα το Paris του Cale. με πεταξε σε συγκεκριμενη κατασταση και σε μια κατασταση μιας πολυ συγκεκριμενης στιγμης επισης. της στιγμης που συνειδητοποιεις το ο,τιδηποτε. τη στιγμη που συνειδητοποιεις οτι ξεχασες κατι στο αμαξι, οτι εξω βρεχει, ή ακομα και τη φαση που συνειδητοποιεις οτι συνειδητοποιεις.
- Ταυτοχρονα με αυτη τη φαση σκεφτομουν ολους αυτους που ακουω για να με παρει ο υπνος, αυτους που τους αρεσει να αφηγουνται, να τα λενε, και τα δικα τους αλλα και τις ασυναρτησιες, τους πικραμενους, τις κλινικες περιπτωσεις,τους γρατζουνιαριδες, τους σουξεδιαριδες, τις 'νιαουριστρες', τους βασανιαριδες, τους τραβηγμενους, τους διαλυμενους, τους πεισματαριδες, τους υποψηφιους για γκραμι, τους παραφορους, τους χιλμπιλτζιμς, τους τζακ ντανιελς, τα βαρια πεπονια, τους παγωμενους, τους απλωμενους, τις 'μοιρολογιστρες', τους επικους, και αναρωτιομουν γιατι ολους αυτους κι οχι ολες αυτες, για τα μυστικα της αφηγησης και τετοια.









Δεν υπάρχουν σχόλια: