12 vinyls x BMX Ikrory21

Δώδεκα δίσκοι βινυλίου διαλεγμένοι στην τύχη (Αλήθεια!) Πρώτα από όλα να ευχαριστήσω τους οικοδεσπότες για την πρόσκληση και να τους συγχαρώ για την ιδέα.

Πριν πάμε όμως στους 12 δίσκους, να ξηγηθώ για την διαδικασία επιλογής τους. Είναι όντως τυχαία αλλά στο ...περίπου!

Εξηγούμαι: Σε αντίθεση με τα CD που είναι τοποθετημένα με μια υποτυπώδη σειρά ταξινόμησης (αλφαβητικά με βάση το όνομα καλλιτέχνη / συγκροτήματος), τα βινύλια είναι απλά χωρισμένα σε τρία τμήματα χωρίς καμία άλλη σειρά ταξινόμησης (κάτι που εν τέλει βοήθησε στο πραγματικά τυχαίο της επιλογής).

Το πρώτο και μεγαλύτερο κομμάτι είναι τα «παλιά» και περιλαμβάνει ότι έχει αγοράστηκε μέχρι το 1996, το δεύτερο –αρκετά μικρότερο ακόμα- κομμάτι είναι τα «καινούργια» όπου βρίσκεται ότι έχει αγοραστεί και αγοράζεται από το 2007 και δώθε και τέλος έχουμε τα ... «μικρά» με ότι επτάιντσα ή δεκάϊντσα έχω αγορασμένα είτε τότε είτε τώρα.

Τι μεσολάβησε στα ενδιάμεσα 11 χρόνια; Πάρα πολλά και που να τα λέμε τώρα αλλά όσον αφορά τους δίσκους βινυλίου, μια τελείως μα τελείως λανθασμένη και πολλαπλώς μετανιωμένη απόφαση να αγοράζω μόνο cd (μείον κάτι βινυλιακά δώρα φίλων, thanks guys and gals!). Ήταν και που θα πέθαινε και το βινύλιο βλέπετε...

Τέλος πάντων, λάθη είμαστε ανθρώπους κάνουμε(!). Στην αρχή τράβαγα στην τύχη μόνο από τα «παλιά» (for old time’s sake) αλλά προς το τέλος άλλαξα γνώμη και πέρασα και μια μικρή βόλτα από τα «καινούργια» και τα «μικρά», έτσι για το θεαθήναι. Να μην σας ζαλίζω άλλο όμως...

Τα «παλιά»:

1. Various Artists – Virus 100 (LP, 1992, Alternative Tentacles)
Συλλογή που γιόρταζε τις 100 κυκλοφορίες της αμερικάνικης ανεξάρτητης Alternative Tentacles όπου συμμετέχουν μπάντες εντός και εκτός αυτής διασκευάζοντας (τι άλλο;) τραγούδια των Dead Kennedys. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αυτή η συλλογή αγοράστηκε τότε που κυκλοφόρησε μόνο και μόνο για τις συμμετοχές των Faith No More και L7 (αμφότεροι διασκευάζουν το ίδιο τραγούδι!). Πάρ’ όλα αυτά, σας διαβεβαιώνω ότι κρατιέται ακόμα πολύ δυνατά σαν συλλογή, παρά τα 17 χρόνια στην πλάτη της, και ξεχωρίζουν οι διασκευές των Disposable Heroes Of HipHopcrisy (‘California Uber Alles’, από τις καλύτερες διασκευές όλων των εποχών), Faith No More (‘Let’s Lunch The Landlord’ σε τρελή καμπαρέ εκτέλεση), Les Thugs (‘Moon Over Marine’), Mojo Nixon (ένα τρελό - τρελό ροκαμπιλάδικο ‘Winnebago Warrior’!) και η a capela version του ‘Forward Death’ από τους NoMeansNo.

2. Various Artists – The Sound Of Rock: Folk Rock Classics Volume 1 (LP, 1981, CBS)
Αυτό πρέπει να είναι αγορασμένο από παζάρι δίσκων στο πάλαι ποτέ Ρόδον πολλά χρόνια πριν - προφανώς για γνωριμία με το είδος της μουσικής που αναφέρεται στον τίτλο (αν και το folk rock χρησιμοποιείται εδώ μάλλον με την πολύ ευρεία έννοια του όρου τώρα που ξαναβλέπω το tracklist). Συλλογή ελληνικής εμπνεύσεως, με liner notes στο οπισθόφυλλο δια χειρός ...Αργύρη Ζήλου παρακαλώ και μαζεύει την αφρόκρεμα του είδους: Bob Dylan (‘Like A Rolling Stone’), Joan Baez (στο ‘The Night They Drove All Dixie Down’ των The Band), Phil Ochs (‘Rehearsals For Retirement’), Donovan (‘Sunshine Superman’), The Byrds (‘Turn! Turn! Turn!’), Leonard Cohen (‘The Partisan’), κλπ. Ωραία είναι τελικά να τα έχεις όλα αυτά μαζεμένα σε έναν δίσκο γιατί το βάζεις να στροφάρει, ανοίγεις μια μπύρα και αρχίζεις απλά το sing-along! Έχει αυτοκόλλητο με τιμή 1200 δρχ και το στρογγυλό κλασικό κόκκινο Nice Price της CBS.

3. World Party – Bang! (LP, 1993, Ensign)
Το ωραίο και μελωδικότατο ‘Is It Like Today’ πρέπει να ήταν το τυράκι που με έκανε τότε να αποκτήσω ετούτο εδώ τον δίσκο των World Party του Karl Wallinger (πρώην Waterboys) και για να λέμε και την αλήθεια δεν ασχολήθηκα ποτέ με το τι άλλο έχουν κάνει είτε πριν είτε μετά από αυτόν εδώ τον δίσκο (θα έπρεπε; Δώστε γνώμες!). Το Bang! είναι συνολικά πάντως καλοφτιαγμένο indie pop / rock δισκάκι και ακούγεται ευχάριστα ακόμα περιέργως.

4. Sacred Reich – Surf Nicaragua (EP, 1988, Metal Blade / Roadrunner)
Καλή και βαριά θα έλεγε κανείς αρχή, με το ζόρι το τράβηξα από την βιβλιοθήκη! Χα! EP τεσσάρων κομματιών «φορτωμένο» με ασήκωτο thrash metal από τα τέλη των 80s. Το ομώνυμο track του EP πάντως «τα σπάει» ακόμα ενώ περιλαμβάνεται και μια συμπαθής διασκευή στο ‘War Pigs’ των Black Sabbath. Το εν λόγω συγκρότημα έχει παίξει στην Αθήνα (support οι «δικοί» μας Epidemic) κάπου το 1990 και ο μικρός lkrory21 πήγε σαν χαζός, άμαθος από συναυλίες ακόμα μιας και ήταν από τις πρώτες που πήγε, και έκατσε μπροστά να βλέπει καλύτερα. Αποτέλεσμα: έφαγε τέτοια «αρβυλιά» κατακέφαλα από stagediver που του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι!

5. Beastie Boys – Licensed To Ill (LP, 1986, Def Jam/CBS) Αγορασμένος κάπου το 1993 και αυτονόητο φαντάζομαι το γιατί. Για την ιστορία έχει απάνω του δύο αυτοκόλλητα: ένα με την τιμή (2300 δρχ) και ένα κόκκινο ‘Nice Price’. Δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι και από κανένα πάρτι λέμε!

6. Skyclad – Prince Of The Poverty Line (LP, 1994, Noise Records)
That’s not mine και να σας πω την αλήθεια τον συγκεκριμένο δίσκο δεν πρέπει να τον έχω ακούσει ποτέ και ούτε έκατσα και τώρα για τις ανάγκες του παιχνιδιού, sorry! Είναι πολύ στενού ...συγγενή (hi bro!) και μου έχει μείνει αμανάτι μαζί με άλλους παρόμοιου ύφους αφού ο ... bro ζει εις την εσπερία πλέον. Υποθέτω ότι δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με άλλα πονήματα της εν λόγω μπάντας οπότε μιλάμε για συμπαθές βρετανικό metal με πολλές επιρροές από folk (έχει και βιολιτζού το cast της μπάντας) – κάτι σαν πολύ πιο σκληρούς Levellers π.χ.

7. Daniel Lanois – For The Beauty Of Wynona (LP, 1994, Warner)
Αυτό έχει πάρα πολύ ωραίο εξώφυλλο by the way και όχι λόγω του γυμνού θέματος! Πραγματικά σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τι με παρακίνησε για να τον αγοράσω τότε (θυμάται κανείς αν είχε κάποιου είδους επιτυχία ή είχε «σπρωχθεί» πολύ από τα περιοδικά της εποχής;), άκουγα τελείως άλλα πράγματα εκείνη την εποχή (όπως θα έχετε ήδη καταλάβει!!!) αλλά ξανακούγοντας τον τώρα, χαίρομαι που το έκανα! Από το αργόσυρτο ‘Messenger’ που ανοίγει την πρώτη πλευρά μέχρι το ακουστικό ‘Rocky World’ που κλείνει την δεύτερη, «στριμώχνονται» ωραίες χαλαρού mainstream rock τύπου μουσικές που δεν φοβούνται και να ξεφύγουν και λίγο ενίοτε (όπως π.χ. στο ομώνυμο track). Η φωνή του Daniel δεν είναι και η καλύτερη δυνατή αλλά λειτουργεί πάντως. Ο Daniel είναι πολύ πιο γνωστός ως παραγωγός παρά ως μουσικός, ok, αλλά αν ποτέ βρείτε το χρόνο τσεκάρετε τον σε αυτό το LP.

Από τα «καινούργια»:
8. Comets On Fire – Avatar (LP, 2006, Sub Pop)
Αγορασμένο πριν δύο χρόνια από γνωστό δισκάδικο του κέντρου. Καμία ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση ή ανάμνηση εκτός από μία ωραία σαββατιάτικη βόλτα στα δισκάδικα και καφεδάκι μετά στην λιακάδα σκίζοντας παράλληλα απολαυστικά τα νάιλον περιτυλίγματα των LPs / CDs για να δω τα εσώφυλλα / booklets / κλπ. Ωραίο δισκάκι πάντως. Ok, δεν είναι και Blue Cathedrals αλλά ποτέ δεν απογοητεύει ο φίλτατος Ethan Miller είτε με τους ψυχεδελικούς Comets On Fire όπως εδώ είτε με τους παλιοροκάδες Howlin’ Rain.

9. Steve Hillage – Rainbow Dome Musick (LP, Clear Vinyl, 1979, Virgin)
Εξαίσιο επιτόπιο δώρο από φίλη στο έτσι πριν τέσσερα ή πέντε χρόνια δίσκων από πάγκο με μεταχειρισμένα βινύλια στην Τεχνόπολη - σε κάποιο φεστιβάλ ΒΑΒΕΛ ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Άθικτο το αυτοκόλλητο με την τιμή (10€). Κλασικός ambient δίσκος, σε διαφανές βινύλιο παρακαλώ, του βρετανού κιθαρίστα με μόνη άλλη μουσική βοήθεια την Miquette Giraudy, βουτηγμένος στα αιθέρια keyboards και στις αέρινες κιθάρες. Περιλαμβάνει ένα τρακ ανά πλευρά βινυλίου και ακούγεται πολύ ωραία με τα σκρατς του στο σκοτάδι.

10. Neko Case – Canadian Amp (EP, 2001, Lance Rock Records)
Πολύ πρόσφατη (ούτε μήνας!) και ολίγον παρορμητική αγορά από το ίδιο δισκάδικο του κέντρου με το #8. Αυτό το EP που περιλαμβάνει διασκευές σε Hank Williams, Neil Young, κάτι άλλους καναδούς, ένα παραδοσιακό και δύο δικά της. Φωνάρα και συμπαθέστατη εν γενεί ως παρουσία η φίλτατη Neko.

Από τα «μικρά»:
11. Sufjan Stevens – I Went Dancing With My Sister / Waste Of What Your Kids Won’t Have (7”, 2007, Sounds Familyre) 7” με δύο ακυκλοφόρητα tracks που ήρθε ταχυδρομικώς από Αμέρικα παρέα ως δώρο με την επανέκδοση σε βινύλιο του Seven Swans (2004) του γνωστού …golden boy της αμερικάνικης indie rock σκηνής.
Τόσο το 7” όσο και ο δίσκος είναι υπέρ του δέοντος χαλαροί και υπέρ του δέοντος χριστιανικοί στα μηνύματα τους αλλά έχουν μια ομορφιά μέσα τους που σε κερδίζει. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ακούγοντας το: καιρό δεν έχει να κυκλοφορήσει δίσκο ο φίλος μας;

12. Rancid – Let’s Go (2X10, White Vinyl, 1994, Epitaph Records)
Διπλό λευκό δεκάιντσο παρακαλώ σε κοκκινόμαυρο gatefold εξώφυλλο. Κλασικό 90s καλιφορνέζικο punk από τους Rancid που για ένα διάστημα είχα μεγάλο και τρελό κόλλημα μαζί τους έστω και αν ήταν εν γνώση μου η μη αυθεντικότητα τους. Αλλά βαράγανε ωραία οι π.....δες και με κέρδιζαν. Αργότερα περάσανε και σε πιο ska μονοπάτια. Σατανική σύμπτωση: Από τα liner notes αυτού του δίσκου είναι κλεμμένο το ‘See Ya In The Pit’ (όσοι-ες κατάλαβαν, κατάλαβαν).

Cheers!

Δέκατος τέταρτος έπαιξε ο Lkrory21 ,τον ευχαριστούμε.