live

ήμουνα λέει με τη Σοφία και τη Στέλλα και τον 'Αγγελο στο Deutsche Bahn σε κάτι που έμοιαζε με διάδρομο υπεριψωμένο με μία τουαλλέτα στο τέλος άσπρη σαν από ταβέρνα επαρχίας όπου φυλάγανε τα χρήματα οι Γερμανοί και ήταν καλοκαίρι, ήλιος τίγκα. 'Εκλεψα από μία στοίβα χαρτονομήματα μόνο τα κατοστάευρα γύρω στα 5 για να πάμε λέει Θεσσαλονίκη στη συναυλία του Λάρυγγα. Στο Σαρωνικό η σκήνη, η οποία ήταν ίδια του Millenium Park, πισω από την οποία ήταν το λιμάνι του Πειραιά και έβλεπε σε κάτι χάρτινες πορτοκαλοάσπρες σκετες προσόψεις σπιτιών, βρίσκοταν ο Λαρυγγας με ένα σωρό παιχνίδια τρυγύρω και κάτι παιδικά ποδήλατα μικρά. Αριστερά και δεξιά στην ιδια σκηνή ήταν οι δύο φιόγκοι από τους My wet Calvin, και στο βάθος ένας ντράμερ ξανθός μακρυμάλλης. Το κοινό ήταν όλο με μάυρα μαλλιά, όλοι όμως, κατάμαυρα μαλλιά. Η συναυλία ήταν μόνο τα αστεία που κάνουν οι μουσικοί με το κοινό και καθόλου μουσική. Ο Λαρυγγας πότε έβριζε συνέχεια τον ξανθό ντράμερ πότε μίλαγε με τους Calvin και με το κοινό του οποίου τα κεφάλια από την αμηχανία ειχαν αρχίσει να μεγαλώνουν και να φουσκώνουν κι εγώ είχα πάει να φέρω αναψυκτικά.

μετά δε θυμαμαι

ΕΔΩ πάει η διασκευή στο everybody has to learn sometimes ετσι λεγετε? του έλληνα συνθέτη και βαρύτονου φαινόμενο, περισσοτερες πληροφορίες δεν μπορούμε να δώσουμε αυτή τη στιγμή.