ακομα ενα βαρετο ονειρο. Αυτη τη φορα ειπα να παω παραλια. Δε θυμαμαι ουτε που ουτε με ποιον. Θυμαμαι οτι ηταν μια αληθινων διαστασεων παραλια εργο τεχνης καποιου γερμανου. Θυμαμαι επισης οτι αποφασισα μπω, περπατησα λιγο στα ρηχα και μετα, με ενα υψηλης αποδοσης μακροβουτι βρεθηκα παλι στα ρηχα γιατι ηταν απο τις παραλιες που περπατας μια ωρα μεχρι να φτασεις στα βαθυα και συνεχισα να κανω μακροβουτια και να φτανω συνεχεια στα ρηχα μεχρι που το πηρα αποφαση οτι παντου θα ειναι ρηχα και καπου στα βαθυα ρηχα αρχισα να αναδυομαι διπλα σε κατι πελωριες μπλε βιβλιοθηκες αδειες που ηταν σαν πολυκατοικιες και σκεφτομουν μα ποσο μαλακες μπορει να ειναι αυτοι οι γερμανοι καλλιτεχνες που σου φιαχνουν παραλια με επιπλα. Πρασινα νερα διαφανα με αμμο στον πατο και μπλε κοβαλτιου εμ ντι εφ βιβλιοθηκαρες. Μετα θυμαμαι βγηκα να σκουπιστω και με περιμενε ο καλλιτεχνης. του ειπα πολυ νευριασμενη οτι το εργο ειναι μια μαλακια και μιση και αλλα κακα σχολια για τις βιβλιοθηκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου