javelin 'tell me what will it be?'

απο βαρετο ονειρο σε ονειρο με υποθεση, μου λειπει ο μπαμπας μου. Τον ειδα να με πηγαινει χερακι χερακι απο ενα μερος με διαφημιστικα πανελ δρομου που ειχαν πανω γκραφιτι κατι γαματα τουβλα με ματια ασπρομαυρα σε ενα δρομο με κατι πιτσιρικια πακιστανακια απο καποια ταξη δημοτικου που κατηφοριζε εκει που πηγαιναμε κι εμεις και λεγαμε τι καλοκαρδο πακιστανακι που μου επιασε το μαυρο λαστιχακι απο την τσαντα του λαπτοπ που κοντεψε να πεσει. εμεις πηγαιναμε μεσα σε μια φωτογραφια, ηθελε ναμου δειξει ο πατερας μου μια τοποθεσια για πιθανη εγκατασταση και η φωτογραφια ηταν μονο το τελος του δρομου, κρασπεδο και κατι σιδεριες, και του λεω 'ε δεν ειναι δυνατον να σου πω τι εργο θα κανουμε εδω εαν δε δω ολοκληρο το τοπιο, πες μου εχει παραλια; εχει λειβαδια;' και μου λεει 'παραλια εχει αλλα ειναι καπως ετσι', και μου εδειξε το παλιο αεροδρομιο στο ελληνικο τιγκα στα σακατεμενα αρεοπλανα. Μετα ειδαμε μαζι ενα αεροπλανο να πεφτει διπλα μας μαλλια, και τρεχαμε να αποφυγουμε τα παρελκωμενα υπταμενα ασπρα κομματια και μετα τον εψαχνα μην τον πηρε κανενα κομματι αλλα τον βρηκα ορθιο και λεω αυτος ειναι ο μπαμπας μου δεν πεφτει ποτε.